Η παράσταση «Τα λουλούδια στην κυρία» με έκανε πολλές φορές να γελάσω κι άλλες τόσες να κρατηθώ για να μην κλάψω μπροστά στην τραγική αλήθεια. Τρεις φίλοι ζουν σε ένα διαμέρισμα της μεγαλούπολης. Τρία αγόρια που νομίζουν ότι είναι πια άντρες. Βλέπουμε την κλασική «αντροπαρέα» εκ των έσω, γινόμαστε μέλος της. Βλέπουμε πώς πίσω από τα γέλια και τις συζητήσεις για «γκόμενες», κρύβονται φανερά μυστικά, οικογενειακά βάρη, δάκρυα μετάνοιας.
Όλα αυτά σε απόλυτη συνάφεια με τα δύο μεγαλύτερα άγχη των σημερινών νέων: αφού εδώ δεν έχουμε μέλλον, θα πάμε στο εξωτερικό; και θα με προσέξει ποτέ η κοπέλα από το απέναντι μπαλκόνι;
Τρία αγόρια, δύο μπαλκόνια, ένα κορίτσι. Γίνεται, όμως, να ζεις τη ζωή σου μόνο μέσα από ένα μπαλκόνι; Γίνεται να είμαστε τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά; Η πιο όμορφη κοπέλα, η πιο αληθινή. Η κοπέλα που βρίζει, κλαίει, κλέβει, μεθάει και βγαίνει με παντρεμένους. Η ανώνυμη κοπέλα, αυτή που δε βλέπουμε ποτέ. Πόση σημασία έχει τελικά το όνομά της για εμάς, για αυτούς, για την ίδια; Υπάρχει τέλος στην παράνοια αυτής της καθημερινότητας ή είναι στο χέρι μας να τραβήξουμε τη γραμμή;
Το σκηνοθετικό σημείωμα του Ανέστη Καφάτσου λέει χαρακτηριστικά: «καλώντας τους ήρωές του να απαντήσουν στο αμείλικτο ερώτημα, εάν στο εξής θα επιλέξουν να ζήσουν ή απλώς να υπάρχουν». Φεύγοντας από το θέατρο Αυλαία κι έχοντας στο μυαλό μου το τελευταίο βλέμμα και τις κραυγές του Ανέστη (Αλέξανδρος Μιχαηλίδης) το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν: εσύ ζεις ή απλώς υπάρχεις;
Υ.Γ. Η παράσταση θα βρίσκεται στο Θέατρο Αυλαία για δύο ακόμη παραστάσεις
Μετά το πρώτο sold-out τριήμερο, μπορείς να δεις την παράσταση τη Δευτέρα 05 και Τρίτη 05 Φεβρουαρίου. Για προπώληση εισιτηρίων, δείτε εδώ.
8
