Η ιστορία είναι πια γνωστή: Όταν έκανα ραδιόφωνο, είχα την τάση να «ξεγυμνώνω» πολύ γνωστά κομμάτια και να αφηγούμαι τις ιστορίες που έκρυβαν πίσω τους. Συνήθως ξέρουμε τους στίχους τους απ’ έξω κι ανακατωτά, αλλά πολλές φορές αγνοούμε τα κρυμμένα νοήματα και τον τρόπο με τον οποίο γεννήθηκαν κάποια από τα αγαπημένα μας μουσικά κομμάτια. Αυτό, λοιπόν, είναι το πέμπτο μέρος της στήλης που βάλθηκε να αφηγηθεί καλά κρυμμένες ιστορίες.
Hallelujah του Jeff Buckley
Μπορεί να γράφτηκε και να ηχογραφήθηκε το 1984 εξ αρχής από τον Leonard Cohen, η παρούσα όμως εκτέλεση με τη φωνή του Buckley είναι αδιαμφισβήτητα η πιο δημοφιλής από όλες. Όλα ξεκίνησαν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Jeff άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι το οποίο του άρεσε τόσο πολύ, που άρχισε να το ερμηνεύει σε κάθε κλείσιμο των σόου που έκανε εκείνη την περίοδο στη Νέα Υόρκη. Έκτοτε, το συμπεριέλαβε στο ντεμπούτο άλμπουμ του ονόματι Grace το 1994, αλλά κέρδισε ευρεία προσοχή παρά μόνο μετά τον θάνατο του το 1997.
Το τραγούδι κάνει λόγο για μια αγάπη που αν ήταν βράχος θα είχε διαβρωθεί από τα απανωτά κύματα της θάλασσας
Ταυτόχρονα, οι στίχοι καταπιάνονται με διάφορες εικόνες και αναφορές από τη Βίβλο, καθιστώντας το – δικαίως – ως ένα κομμάτι άρρηκτα συνδεδεμένο με την θρησκεία. Η μελωδία είναι αρκετά αγαπημένη από τις εκκλησίες στο μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται κατά καιρούς διάφορες νέες εκτελέσεις του κομματιού από εκκλησιαστικές χορωδίες, αφού μουσικά, ταιριάζει απόλυτα με τους παραδοσιακούς ύμνους. Ωστόσο, αν και οι στίχοι στο σύνολό τους είναι γεμάτοι από θρησκευτικές εικόνες, σπάνια μπορούν να ακουστούν σε τέτοια περιβάλλοντα, εφόσον διόλου πρόκειται για ένα λατρευτικό τραγούδι.
Σύμφωνα με τη Judy Scott, η οποία πέρασε αρκετό χρόνο με τον Cohen στο σπίτι που είχε ο ίδιος στην Ύδρα, αποκαλύπτει πως οι στίχοι του τραγουδιού που κάνουν λόγο για μια γυναίκα που έκοψε κάποια στιγμή τα μαλλιά ενός άνδρα δεμένου σε μια καρέκλα, αντιστοιχούν σε πραγματικό γεγονός. Για την ακρίβεια, η μητέρα του Cohen, ήθελε πολύ ο γιός της να κόψει τα μαλλιά του, αλλά παρά την ευγενική της παράκληση, εκείνος αντιστεκόταν. Έτσι, μια μέρα τον έδεσε σε μια καρέκλα της κουζίνας χρησιμοποιώντας μια γραβάτα του πατέρα του κόβοντάς τα τελικά χωρίς την θέλησή του.
Πέρα όμως από τον Buckley, πολλοί ήταν έκτοτε οι καλλιτέχνες που ακολούθησαν το παράδειγμά του και προέβησαν στην ηχογράφηση της δική τους προσωπικής εκτέλεσης του συγκεκριμένου κομματιού. Πολλές από αυτές τις διασκευές μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν σε ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, διαδίδοντάς το στο ευρύ κοινό ως το πιο πολυπαιγμένο και χιλιοδιασκευασμένο τραγούδι όλων των εποχών.
Send me on my way των Rusted Root
Αν και δεν έγινε ποτέ μεγάλη επιτυχία, το Send me on my way των Rusted Root θεωρείται ως το πιο χαρούμενο τραγούδι που ηχογραφήθηκε ποτέ. Ο frontman του συγκροτήματος, Michael Glabicki, αναφέρει το όλο σκηνικό που επικρατούσε την ημέρα που έμελλε να γεννηθεί το συγκεκριμένο κομμάτι: Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και τα μεγάλα παράθυρα στο στούντιο επέτρεπαν στις ακτίνες του ηλίου να γεμίσουν το χώρο με ζεστασιά και φως. Υπήρχε λοιπόν μια ανεξήγητη ευτυχία διάχυτη στο δωμάτιο, κάτι που τον ώθησε στο να πιάσει την κιθάρα του και να αρχίσει να γράφει. Τώρα εξηγούνται όλα.
Βέβαια, όσον αφορά τους στίχους του κομματιού, υπάρχουν κάποιες φράσεις μέσα σε αυτό στις οποίες αν πιστέψεις πραγματικά, μπορούν να σχηματίσουν εντελώς καινούριες λέξεις που αποτελούν ένα απλό τέχνασμα του μυαλού και ουδεμία περίπτωση υπάρχει να υφίστανται στα αλήθεια. Η φράση για παράδειγμα “you know what they say about the young”, μπορεί να σχηματίσει την ολοκαίνουρια λέξη “mamasaytobealong”. Ο Glabicki έρχεται για να δικαιολογηθεί λέγοντας πως όταν βρισκόταν στην διαδικασία της σύνθεσης των στίχων, θεώρησε πως θα ήταν πολύ όμορφο να κολλήσει λέξεις και φράσεις που ουσιαστικά δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα όταν βρίσκονται μαζί. Άλλωστε, όπως συμπληρώνει, δεν είναι ανάγκη να υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα. Έτσι, λοιπόν, δε μπορούμε να γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν όλα γίνονταν με γνώμονα την ορθή σκέψη.
Down under των Men at Work
Ένα κομμάτι γραμμένο για τη χώρα καταγωγής των Men at Work, την Αυστραλία. Ο τραγουδιστής του γκρουπ, Colin Hay, έχει δηλώσει πως το ρεφρέν συγκεκριμένα αφορά την υπερανάπτυξη της χώρας και ουσιαστικά την «πώλησή» της, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια και του παραμικρού ψήγματος σε πνεύμα. Η ιδέα προήλθε από ένα μπασιστικό riff που είχε ηχογραφήσει σε μια κασέτα ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Ron Strykert, το οποίο όμως φρόντισε να εμπλουτίσει με αυτοσχέδια κρουστά – κάτι γυάλινα μπουκάλια με διαφορετική ποσότητα νερού ανά το καθένα για να έχει τις διάφορες τονικότητες – ώστε να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Κάπως έτσι, η μελωδία που δημιούργησε αγαπήθηκε σχεδόν αναίμακτα από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, αλλά και από το ευρύτερο κοινό, που το έφερε στην πρώτη θέση των παγκόσμιων chart για τουλάχιστον δύο εβδομάδες ενώ στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, παρέμεινε στο νούμερο ένα για τρείς μήνες όχι μόνο το παρόν single, αλλά και ολόκληρο το άλμπουμ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως το τραγούδι αυτό πήρε την μορφή ενός ανεπίσημου εθνικού ύμνου όταν η Αυστραλία κέρδισε το Κύπελλο Αμερικής στην ιστιοπλοΐα το 1983, τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν χάσει ποτέ την πρωτιά ως τότε.
We are all made of stars του Moby
Κατά τη διάρκεια ενός σόου στο φεστιβάλ Glastonbury στο Somerset της Αγγλίας το 2003, ο Moby εξήγησε πως το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε στη Νέα Υόρκη αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με σκοπό να δώσει μια αίσθηση ελπίδας στην ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από τις αρχές της επιστήμης, που ορίζει πως η συνολική ύλη του σύμπαντος αποτελείται ουσιαστικά από αστρόσκονη.
Επομένως, σύμφωνα με τον Moby, το τραγούδι είναι στο σύνολό του επιστημονικά ακριβές – αν εξαιρέσουμε το υδρογόνο και το ήλιο – αφού όλα τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα από τα οποία αποτελούμαστε προήλθαν από έναν και μόνο αστέρα κάπου στο μικρό αχανές μας σύμπαν. Υπενθυμίζει επίσης πως στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ούτε ένα μέρος της σύστασής μας που να μην ήταν παρόν το πρώτο δευτερόλεπτο της μεγάλης έκρηξης που έμελλε να δημιουργήσει το σύμπαν και πως πρακτικά, είμαστε όλοι μας τουλάχιστον 13.600.000.000 ετών.
Συνεπώς, με ή χωρίς λογική, δε μπορούμε να αλλάξουμε τη φυσική ροή των πραγμάτων αφού ό,τι και να συμβεί, θα κυλήσουν όπως αυτά θέλουν στο τέλος. Όπως και να έχει όμως, πάντα θα έχουμε η μία το άλλο και αυτό δε μπορεί να μας το στερήσει κανένα άτομο. Εξάλλου, όλ@ μας αστρόσκονη είμαστε.
