Οι ζέστες έπιασαν απότομα και ο Μάιος, πέρα από άνοδο του υδράργυρου, έδειξε και αρκετές από τις κυκλοφορίες που θα μας απασχολήσουν και στο τέλος της χρονιάς. Βέβαια, μπορούμε ήδη να πούμε ότι έχουμε κάποια instant classics στα οποία θα επιστρέφουμε για πολλά ακόμη χρόνια.
1.Florence and The Machine – Dance Fever
Οι Florence + The Machine επιστρέφουν με ένα ακόμη σπουδαίο δισκο συνεχίζοντας το εντυπωσιακό σερί τους. Μετά από μια πιο ποιητική, συναισθηματική και πνευματική ακρόαση, το Dance Fever είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένο όσο η Florence Welch ήταν ποτέ. Mε μερικά εντυπωσιακά ξεχωριστά κομμάτια, αυτός ο δίσκος, ναι μεν ξεφεύγει οριακά από τους προηγούμενους, αλλά είναι εξίσου καλοδουλεμένος. Αυτό άλλωστε αναδεικνύεται σε ένα πλούσιο, αλλά βαρύ άλμπουμ.
2. Harry Styles – Harry’s House
Το Harry’s House μπορεί να μην κάνει τίποτα διαφορετικό ή να ξεπερνά το Fine Line, αλλά είναι σίγουρα ένα καλό pop άλμπουμ. Αυτό βέβαια δεν έρχεται να μας πτοήσει στο ελάχιστο καθώς πλέον ο Harry έχει κερδίσει ακόμη και όλους εκείνους που δεν άντεχαν να βλέπουν οτιδήποτε σχετιζόταν με τους One Direction. Ογκόλιθος της pop πλέον, ο Styles δείχνει το δρόμο κι εμείς ακολουθούμε.
3. Kendrick Lamar – Mr. Morale & The Big Steppers
Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να δούμε κάτι καινούριο. Άξιζε, γιατί πήραμε ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ της χρονιάς. Πλούσιο πέρα από κάθε προσδοκία και γεμάτο με μουσική. Θα έλεγα ότι αυτό είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με το DAMN. Αλλά το DAMN είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του Kendrick, οπότε that’s nice. Η αναπάντεχη συνεργασία με την Beth Gibbons των Portishead είναι το κερασάκι στην τούρτα.
4. Arcade Fire – WE
Οι Arcade Fire με το WE, το νέο άλμπουμ του καναδικού indie rock συγκροτήματος είναι μια αποδεκτή επιστροφή, λαμβάνοντας υπόψη τις μικτές έως αρνητικές αντιδράσεις στο προηγούμενο έργο τους Everything Now. Ένα καλό και ευχάριστο indie rock άλμπουμ, που αποτελείται από ωραίες και συγκινητικές μπαλάντες με αργό ρυθμό στην πλειοψηφία τους. Καλή παραγωγή και μουσικά υπέροχο. Δεν αρκεί όμως ένας καλός δίσκος για τους Arcade Fire που ξέρουμε. Ελπίζουμε στην επάνοδο.
5. Ethel Cain – Preacher’s Daughter
Η Ethel Cain έχει τα φόντα να γίνει μια καλλιτέχνιδα που λατρεύω, αλλά για κάποιο λόγο δεν μου κέντρισε πραγματικά το ενδιαφέρον. Με αυτόν τον δίσκο, όμως, κάτι άλλαξε. Το Preacher’s Daughter είναι ένα απίστευτα καλά σμιλευμένο, πλήρως εμπλουτισμένο έργο, που, όχι μόνο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, αλλά τις ξεπερνά σε ορισμένες στιγμές. Η Ethel ξόδεψε πολύ χρόνο για να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό και καλαίσθητο αποτέλεσμα, και αυτό το άλμπουμ είναι η τέλεια ενσάρκωση αυτού.
6. Everything, Everything – Raw Data Feel
Η μπάντα αυτή είναι πραγματικά “τα πάντα”, τουλάχιστον στο νεότερο μουσικό τους εγχείρημα Raw Data Feel. Παρουσιάζοντας μια φανταστική ιδέα για το ανησυχητικό μέλλον της ανθρωπότητας, ο δίσκος κάνει τον ακροατή να νιώθει σαν να βρίσκεται σε μια πίστα σε ένα πάρτι post – apocalypse. Προφητικό; Ίσως. Εδώ απλά θα σταθούμε σε αυτόν τον art rock δίσκο που υπόσχεται να μας γεμίσει με χρώμα.
7. Cave In – Heavy Pendulum
Αν ψάχνετε για έναν υπέροχο εναλλακτικό metal δίσκο, αυτός είναι ένας από αυτούς. Καλύπτει πολύ έδαφος στην εναλλακτική metal, από metalcore έως sludgy doom metal, αγγίζοντας μέχρι progressive metal τύπου Tool. Υπάρχει ακόμη και λίγος space rock, γιατί μάλλον δεν έφταναν όλα τα υπόλοιπα εκεί, για καλή ισορροπία. Αλλά Cave In είναι αυτοί. Δεν είναι ότι έχουν κάνει ποτέ και κάτι λάθος.
8. Ravyn Lenae – HYPNOS
Αναμφίβολα, η πιο δημιουργική και μοναδική σύγχρονη r&b κυκλοφορία εδώ και χρόνια. Χτίζοντας τον εαυτό του σε μια ζεστή, νοσταλγική και εξαιρετικά μουντή ατμόσφαιρα, αναζητώντας έμπνευση για “ρετροφουτουριστική” αισθητική και r&b 90’s, το HYPNOS καταφέρνει ακόμα να ακούγεται αναζωογονητικό σαν καλοκαιρινό αεράκι με μια λαχταριστή παραγωγή που δεν ακούγεται ποτέ κουραστική, επαναλαμβανόμενη ή μονότονη. Aντίθετα, το άλμπουμ προσθέτει συνεχώς νέες ιδέες και ήχους που δένουν τέλεια μεταξύ τους.
9. The Smile – A Light for Attracting Attention
Μπορώ να πω τόσα πολλά για αυτόν το δίσκο και τόσα λίγα ταυτόχρονα. Δεν ξέρω αν φταίει η ξηρασία που μας έχουν αφήσει οι Radiohead, που μόλις βλέπουμε οποιοδήποτε άλλο δισκογραφικό εγχείρημα του Thom Yorke ή του Johny Greenwood, πέφτουμε με τα μούτρα επάνω, πάντως εδώ είναι ό,τι πιο Radiohead θα ακούσουμε μέχρι τον νέο τους δίσκο.
10. Ibaraki – Rashomon
Ο Matt Heafy, frontman των Trivium, είχε πάντα μια συγγένεια με δημιουργικά εκτελεσμένα έργα και ήταν λογικό να επικεντρωθεί σε ένα έργο που θα του επέτρεπε να εκφράσει την κληρονομιά του. Αν και αυτό το άλμπουμ αναφέρεται ως black metal άλμπουμ, είναι αρκετά πειραματικό, χάρη στη συμμετοχή του Ihsahn των Emperor. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια συλλογή τραγουδιών, που αφηγούνται μερικές από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες Ιαπώνων δαιμόνων και πολεμιστών. Αξιοσημείωτη η συνεισφορά του Gerard Way των My Chemical Romance στο Ronin που μας έκανε όλους να τρίβουμε τα αυτιά μας.
